حدود ٨-٩ روز پيش دعوتنامه اى از دوست عزيز مصطفى رشيدى براى شرکت در کنفرانسى پيرامون مسائل جنبش کارگرى که توسط تشکيلات "حزب حکمتيست" در استکهلم برگزار ميشود دريافت کردم. سياست ما شرکت در جلسات سياسى علنى اپوزيسيون است. ما تنها در جلساتى شرکت نميکنيم که عوامل جمهورى اسلامى حضور دارند. سياست ما جنگ با رژيم اسلامى و جدل سياسى با فعالين و جريانات اپوزيسيون است. بنا به اين سياست و اصول حاکم بر کار ما٬ به اين دعوت پاسخ مثبت دادم و براى اين نوع فعاليتهايشان آرزوى موفقيت کردم. در عين حال يک سياست ديگر ما تلاش براى نقد و منزوى کردن روشهائى بوده است که با توسل به اتهامات زشت و بى پايه تلاش ميکند فضاى سياسى را مسموم و دريچه هر نقد اصولى سياسى را ببندد. ما اتهامات اين جريان را به مخالفين سياسى و از جمله اعضاى رهبرى حزب اتحاد کمونيسم کارگرى ديده ايم و تلاش کرده ايم با نقد مرتب آنها سنتهاى سکتاريستى را حاشيه اى کنيم.
اما شاهکار جديد عضو کميته مرکزى اين حزب و اطلاق "پروکاتور پليس" به کمونيست قديمى و شناخته شده مانند ايرج فرزاد٬ ديگر پا را از هر مرزى بيرون گذاشتن است. بعد از گذشت چند روز از انتشار اين مقاله متاسفانه هيچ عضو و کادر رهبرى اين حزب واکنشى نسبت به اين سياست نشان نداد. اين در حالى است که رايج شدن اين نوع سياستهاى غير مسئولانه تنها امکانات جمهورى اسلامى را براى ناامن کردن فضاى سياسى اپوزيسيون فراهم ميکند. دراين فضاى مسموم ترور شخصيت و زير سايه اين سياستهاى سکتاريستى٬ ديگر اظهار نظر پيرامون مسائل جنبش کارگرى نقض غرض است. لذا براى دفاع از حرمت فعالين سياسى و اعلام موضع نسبت به اين سياستهاى عميقا مخرب دراين جلسه شرکت نميکنم.
